در ذهن همه ما از سال‌های مدرسه رفتن و پشت نیمکت‌نشستن، خاطره‌ای از معلمی که یک جور دیگر دوستش داشتیم، نقش بسته؛ معلمی که شاید ساعت‌ها روی پا ایستاده یا برای توضیح مفهومی سنگین، کلماتی ساده به‌کار برده. معلمی که احتمالا به چشم ما، خوش‌پوش‌تر و صبورتر و مهربان‌تر از بقیه معلم‌ها بوده یا با بچه‌ها صمیمی‌تر از مرزهای موجود، شوخی می‌کرده است.